سه‌شنبه ۲/بهمن/۱۳۸۶ - ۲۲/ژانویه/۲۰۰۸
در ادامه‌ی وبگردی در «لُر بلاگستان» (بلاگ‌های لری) به این نوشته‌ی جالب برخورد درباره‌ی جشن زادن پسر یا به اصطلاح «کُرزاکنون» (کر = پسر + زا = زایش + کنون = کنان. مانند عقدکنون یا عقدکنان که جشن عقد است.)
اين مراسم از يك تا سه روز طول می‌كشید. در اين جشن، ساز و نقاره نواخته می‌شد. مردان و زنان به مانند جشن عروسی با چوپی و چوب‌بازی به پايكوبی می‌پرداختند. مراسم نام‌گذاری پسر نيز در اين جشن برگزار می‌شد. بر حسب باور مردم، در اين مراسم كتاب «شاهنامه» توسط بزرگ فاميل باز می‌شد و اولين نام در صفحه‌ی سمت راست را برای پسر انتخاب می‌كردند... البته نام‌گذاری بر حسب زادگاه هم انجام می‌شد مثلا ... در كوهستان نام كوهزاد مرسوم بود.
آنچه برای من جالب بود نفوذ «شاهنامه» در زندگی مردم ایران و کاربرد آن است و نیز تنیده شدن آن در بافت زندگی روزمره. در فیلم «شیر سنگی» نیز که درباره‌ی لرها ساخته شده بود در جایی بزرگ ایل می‌گوید: فقط بلدید زیر چادرها بشینید شاهنومه بخونید. مردونگی‌تون کجا رفته؟ وقت جنگ اه.
0 نظر:
Post a Comment