تقويم

جمعه ١١/فروردين/١٣٨۶ - ٣٠/مارچ/٢٠٠٧

تقویم هر ملت نشان‌دهنده‏ی قدمت و سابقه‏ی آنان است و به همین خاطر می‏توان گفت که بخشی از هویت آنان را تشکیل می‏دهد.

مثلا وقتی مسیحیان تاریخ تقریبی و فرضی تولد عیسا را به عنوان شروع تقویم و سال‏شماری خود انتخاب کردند بدین معنا بود که زایش و هویت جدید آنان از آن تاریخ شروع می‏شود.

همان طور که وقتی مسلمانان هجرت پیامبر اسلام را به عنوان مبداء تاریخ خود برگزیدند بدین معنا بود که از آن روز آنان هویت تازه‏ای یافتند. و پیش از آن هیچ بودند. درست مثل تاریخ تولد هر شخص یعنی روزی که به این دنیا آمده است و پیش از آن وجود نداشته است.

به همین دلیل من فکر می‏کنم بهتر است ما ایرانیان نیز مبدا تاریخ خود را زمان شکل‏گیری و پایه‌گذاری کشور ایران انتخاب کنیم. حال این تاریخ می‏تواند شروع پادشاهی ماد یا شروع پادشاهی کوروش بزرگ باشد. زیرا از آن تاریخ کشوری به نام ایران در تاریخ جهان مطرح شده است.

فکر می‏کنم با پذیرش هجرت پیامبر اسلام به عنوان مبدا تاریخ‏مان بر هرچه پیش از آن تاریخ بوده خط بطلان کشیده‏ایم و اعتراف کرده‏ایم که پیش از آن تاریخ چیزی به نام ایران وجود نداشته است.

جالب است که به خاطر این که تقویم اسلامی بر مبنای ماه و بنابراین گردشی است تقریبا تمام کشورهای اسلامی از تقویم میلادی استفاده می‏کنند و فقط برخی مناسبت‏های اسلامی را جشن می‏گیرند وگرنه برای کارهای اداری و رسمی خود تقویم میلادی را به کار می‏برند. در همین حال حکومت جمهوری اسلامی ایران بیشتر به تقویم قمری اسلامی دلبسته است و بیشتر تعطیل‏های رسمی ما بر اساس مناسبت‌های قمری است و بنابراین در سال ثابت نیست و نمی‏توان برنامه‏ریزی کرد.

یک نکته‏ی جالب دیگر در مورد تقویم مبدا تاریخ عبری است. یهودیان بر اساس تورات مبدای تاریخ خود را آفرینش جهان می‏دانند که عبارت است از ٣٧۶٠ سال پیش از میلاد مسیح و امسال نیز سال ۵٧۶٧ است!

در این نشانی می‏توان تقویم‏های خورشیدی/قمری/میلادی را به هم تبدیل کرد.