شنبه ۲۶/بهمن/۱۳۸۷ - ۱۴/فوریه/۲۰۰۹
دیروز رایانامه‌ای از دکتر محمود امیدسالار، شاهنامه‌پژوه ایرانی در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در لس آنجلس، به دستم رسید که حاوی خبر مهمی در زمینه‌ی شاهنامه بود. خلاصه‌ای از نامهی ایشان را به پارسی بازنویسی می‌کنم.
پروفسور موسوی (استاد دانشگاه تهران) که مشغول پژوهش و مطالعه در کتابخانه‌ی بیروت در لبنان است به دستنویس تازه و نفیسی از شاهنامه‌ی فردوسی دست یافته است. استادان جلال خالقی مطلق، افشار، شفیعی کدکنی، و خود دکتر امیدسالار تصویرهای دیجیتال چند صفحه از این نسخه را وارسی کرده‌اند و به اتفاق رای به این نتیجه رسیده‌اند که این کشف و یافت بسیار مهمی است. اگرچه این نسخه تصویرهای نگارگری در خود ندارد و صفحه‌ی معرفی اثر نیز افتاده است اما مشخصات و ویژگی‌های نسخه‌شناسی نشان می‌دهد که این نسخه دست کم متعلق به سده‌ی هفتم هجری/سیزده میلادی است. دکتر خالقی مطلق و دکتر موسوی دو مقاله در همین باره نوشته‌اند که قرار است به زودی در نشریه‌ی «نامهی بهارستان» منتشر شود.
دکتر امیدسالار و استاد افشار تصمیم گرفته‌اند که ویراست تصویری از این کتاب را در مجموعه‌ی نسخه‌های خطی پارسی منتشر کنند. ایرانیان ایالت ایندیانای امریکا کمک‌های سخاوتمندانه‌ای در این زمینه کرده‌اند. چند سال پیش نسخه‌ی شاهنامه‌ی یافت شده در لندن نیز به همین روش منتشر شد. کسانی که مایلند برای انتشار این دستنویس بسیار مهم کمک مالی کنند می‌توانند به پایگاه اینترنتی «بنیاد حفظ و نگهداری نسخه‌های خطی» مراجعه کنند به نشانی زیر:
http://blog.frmpub.com/?page_id=3
ایرانیانی که در امریکا هستند می‌توانند در برابر این کمک، تخفیف و برگشت مالی نیز دریافت کنند.
با توجه به وضعیت جنگی و ناپایدار شهر بیروت و نیز اهمیت تاریخی این دستنویس، حفظ و نگهداری و انتشار آن بسیار حائز اهمیت است و اضطراری بودن آن بیش از اندازه مهم می‌شود.
پایان نامه.
امیدوارم به زودی شاهد انتشار این نسخه‌ی ارزشمند باشیم.
2 نظر:
سلام
ابتدا از ديدارتان از وبلاگم تشكر ميكنم
-----
اين نسخه آيا داراي محتوايي متفاوت از شاهنامه هاي كنوني است؟
به قولي محتواي اصيلتري دارد؟
درود.
هنوز آگاهی کافی از این نسخه ندارم. اما از نظر محتوایی تفاوت چندانی نباید داشته باشد. تنها از نظر نسخه‌شناسی و ضبط درست‌تر برخی بیت‌ها و واژه‌ها اهمیت دارد. اگر به شاهنامه‌ی ویراسته‌ی دکتر جلال خالقی مطلق نگاه کرده باشید متوجه می‌شوید که ایشان با استفاده از نسخه‌های قدیم ضبطی از شاهنامه به دست داده‌اند که به نسخه‌ی اصلی نوشته‌ی خود فردوسی نزدیکتر است و بسیاری از بیت‌های الحاقی و نادرست را ندارد.
هم چنین برای نمونه می‌توانید به مطلبی که پیشتر درباره‌ی یکی از بیت‌های شاهنامه منتشر کردم نگاه کنید:
http://shahrbaraz.blogspot.com/2008/05/blog-post_31.html
اصل مقاله نوشته‌ی آقای هوشنگ رهنما بوده است.
شهربراز
Post a Comment