شادباش جشن سده

چهارشنبه ۹/بهمن/۱۳۸۷ - ۲۸/ژانویه/۲۰۰۹

فرارسیدن جشن سده را به تمامی ایرانیان و ایرانی‌تباران و دوستداران ایران و فرهنگ غنی ایرانی در همه جا شادباش می‌گویم. این هم شعری از منوچهری دامغانی، شاعر شور و شادی و زندگی:

آمد ای سید احرار شب جشن سده -------------- شب جشن سده را حرمت، بسیار بود
برفروز آتش بَرزین که در این فصل شتا ------------ آذر برزین پیغمبر آذار بود
آتشی باید چونان که فراز علَمش --------------- برتر از دایره‌ی گنبد دوّار بود
چون ز گردون بر از این سلسله‌ی زراندود ------------ قرص خورشید، فرو خفته، نگونسار بود
آتش و دود چو دنبال یکی طاووسی --------------- که براندوده به طرف دُم او قار بود
وان شرر گویی طاووس به گِرد دُم خویش ------------- لؤلؤ خُرد فَتالیده به منقار بود
چون یکی خیمه‌ی مرجان ز برش نافه‌ی مشک ------------- که سمن‌برگ بر آن نافه‌ی عطار بود
می خور ای سید احرار! شب جشن سده --------------- باده خوردن، بلی، از عادت احرار بود
زان می ناب، که تا داری در دست و چراغ -------------- باز دانستن‌شان از هم دشوار بود

سید: سرور
احرار: آزادگان. لقب ایرانیان (طبری می‌نویسد که ایرانیان خود را آزادگان - در عربی: بنی‌الاحرار - می‌نامند).
آذر بَرزین: یکی از آتش‌های مهم ایران در زمان ساسانیان
شتا: زمستان
آذار: نام نام اردیبهشت در تقویم سریانی
دنبال: دم
قار: قیر
لؤلؤ: مروارید
فتالیده: پراکنده